GİTME ÖĞRETMENİM… 

        -Gidiyorum, diyorsun ya, hüzne durdu kalbim. Gitme! gidersen,  güneşe serdiğin yüreğim üşür.  Gidersen dilim susar. Gidersen aklım yalnız, umutlarım yetim kalır.  

Gitme Öğretmenim! 
Biliyorum gidiyorsun 
Dünyanın hüznü düşüyor üstüme 
Kalınca karanlıklarda 
Hep seni çağırdım imdada 
Gidersen ışığı gider hayallerimin 
Gitme öğretmenim! 
“İnsan, yaşadığı yere benzer ” derdin; 
Sınıflar bana ben sana benzedim 
İçimdeki çocuk bırakmıyor seni 
Gidersen ardından su döker gözlerim 
Gidersen içim çöle döner 
Gitme öğretmenim! 
Bu okulda her yer sen 
Sağım, solum, yanım, yörem, ebem; sen 
Ne zaman okulun önünden geçsem 
Sana yazılan mektup olurum 
Gidersen, içimdeki nefes gider 
Gitme öğretmenim! 
Annem, iyi şeyler söyler 
Sen, bendeki iyi şeyleri görürdün 
Dilinden çıkan her harf akide şekerim  
Teneffüs vaktim; gülümsemelerin 
Beni bana çağırır söylediklerin 
Gidersen, içimdeki can gider 
Gitme öğretmenim! 
Sen,  sihirli aynam 
Elleri sevgi dokuyan merhamet 
Kalbimi dalgalandıran hikmet 
Gitme! 
Gidersen tenha kalırım 
Gidersen; 
Bir dua’nın ellerine bırak beni 
Bir kalp daha isteyeyim Allah’dan 
Sadece seni  sevmek için 
Sadece seni özlemek için 
Ne olur 
Gitme, gitme öğretmenim!!! 

ARİF BÜK 

Eğitimci şair/yazar 

Aynı duygularla, tüm meslektaşlarımın “öğretmenler günü” nü kutluyorum.