Bir çocuk ruhunun yere,
Düştüğü toprak ağladı.
Gökte bulut, yerde çiçek,
Ağaçta yaprak ağladı.
Daha tomurcuk çiçekler,
Birer birer solup gider.
Minicik eller, bedenler
Kara toprak olup gider.
Soluduğu son nefeste
Bir küçük bebek ağladı.
Gönüller hep param parça,
Binlerce yürek ağladı.
Daha tomurcuk çiçekler,
Vatanımda solup gider.
Minicik eller, bedenler
Kara toprak olup gider.
Doğan CEYLAN
Maarif Müfettişi