Kadim Yeni Aşkına

Yeniye dair bakışımızı hangi kriterlere göre belirleyeceğiz? Nazar ettiğimiz gelecek ve bugüne taşıdığımız mazi “yeni”ye dair bize neler vazediyor?

Elbette yeni her zaman iyi olamayacağı gibi her yeni de kötüdür diyemiyoruz. Halin değerlendirilmesi ile “yeni”ye dair bir çıkarımda bulunulması gerekir. Hal neyi anlatıyor akl-ı selime, bunun üzerinde durulması elzemdir. Akl-ı selim diyorum çünkü aklın pratikteki niteliği mühimdir. Nasıl bir aklediş? Aklın tanımı ve mahiyeti bağlamında akl-ı selimin rolü,  akledişin usulü noktasında bize referanslar sunmaktadır. Yeniye dair yorumlamaların da her kafadan çıkan seslerin kakofonisinden maada; hali, maziyi ve atiyi tam bir akli ve batıni manada bir bütünlük içinde değerlendiren isimlerce yapılması gerekmektedir.

Kim bunlar?

Tabi ki bilmiyorum. Sadece aklımca olması gerekene dair birkaç aksak cümle kuruyorum o kadar. Aklın pratiği bağlamında söylenecek söz varsa eğer –ki bu sözler çoktan söylenmiştir- kadim düşünce dünyamıza esaslı bir nazarla yönelmemiz gerekmektedir. Bugün işin içinden çıkılmaz bir hal almış olan hayatımız, yeniye dair bir algı ve anlamı var kılacak ve yaşatacak dinamizme ve üsluba sahip değil. Allah’ın Hayy isminin sahnelendiği bir nizamda, bu denli verimsiz, zevksiz bir insani performans yeniye dair vakur bir duruş üretemez.

Akıldan çok önkabullerin ve izansız inançların bu denli ön planda olduğu bir hayatta, ahenkli bir atmosfer oluşturamayız. Tam bir tarih, tam bir coğrafya, tam bir estetik nazariyeye yaslanmayan aklediş ve inançlar yeniye dair hiçbir müspet tedai üretmiyor. Tam da burada “kadim” kavramı üzerine okumalar yapılmasını salık veririz.

Bunların yanında muasır medeniyet, modern hayat, batılı düşünce gibi kalıplaşmış, ideolojileşmiş terkiplerle de, bir reçete yazılmaya kalkışılmamalı. Öyle bir reçetenin sonucuyla uğraşıyoruz son iki buçuk asırdır. Yeninin tarifi kadim tarihimizde ve medeniyetimizde saklıdır. Zaten kaybettiğimiz, yitik malımız aslında yeninin de ta kendisidir. Hiç eskimeyen kadim yeninin…
Muhabbetle…