Anne-baba çocuğun kişiliğinin oluşumunda en büyük rol modellerinden biridir. Çocuk bu rol modellerini kendine örnek alarak ve onların yaşam ve davranış biçimlerini taklit ederek öğrenir. Çocuklar çok iyi bir gözlemcidir; önce izler sonra da gördüğünü uygular.Anlatılanlardan ziyade yaşadıklarını, gördüklerini öğrenirler. Çocuğu ilmek ilmek işleyip onu ruhen, bedenen iyi- kötü, dogru-yanlış etkilemek ve yetiştirmek anne babanın elindedir. Zor bir sanattır, bir okadar da güzel,sonucunu kendinizin belirlediği iyi yada kötü hayranlık uyandıran yada beğenilmeyen her şeyini sizin işlediğiniz bir sanat eseri gibi...
Ne demiştik,çocuk anne babayı model alır, onların verdiği ve aldığıyla yön çizmeye, öğrenmeye başlar. Bunun yanısıra bu öğrenme süreci içinde onun, sevgiye, güvene yani çevresindekilere inanmaya, bağımsızlığa, yani büyüdükçe bazı şeyleri kendi başına yapabilme istekleride başlıyacaktır.
Çocuğun ilk aldıkları anne ve babadan öğrendikleridir. O yüzden anne baba arasındaki uyum, tutarlılık, yaklaşım, söz birliği çok önemlidir. Anne ve baba bu süreçte tutarsız olmamalıdır. Onların bu tutarsızlığı iyi bir gözlemci olan çocuğun dikkatinden kaçmaz.
Her hangi bir konuda alınacak kararda, anne baba ve çocuğun olaylar karşısında birbirlerinden farklı ve tutarsız tepkileri çocuğun üzerinde bir çok olumsuz tepkiye yol açabilir. Çocuk farklı yollarla kendini ispatlamak, dikkati üzerine çekmek icin sinirli, ürkek,yumuşak huylu, ılımlı, söz dinleyen bir çocuk olmak ya da kendi benliğini ve bağımsızlığını göstermek için kavgacı, asabi, hırçın, çabuk kırılıp öfkelenen, tepkisel bir kişilik yapısına ve anne babası arasında farklı düşünce sorunlarına(iyi anne kötü baba, kötü anne iyi baba gibi )neden olabileceği gibi bu tutum çocuğu farklı bambaşka istenilen ve onun istedigi bir kişiliğin dışına çıkmasına çıkarılmasına farklı bir boyuta getirilip çıkmaza girilmesine sebebiyet verildiğini unutmamak gerekir.
Çocuğun doğru bir şekilde gelişimini sağlamak onun görev ve sorumluluklarını vermek, güven duygusunu pekiştirmek, bağımsız birey olmasını sağlamak, kendisi, ailesi ve toplum için sağlıklı, aklı başında ahlaklı, ne yaptığını bilen birey yetiştirmek oldukça uzun zaman ve emek isteyen bir süreçtir.Bu süreci iyi bir şekilde yürütmek biz ebeveylerin tutum davranış ve söz birliği içerisinde olmalarıyla mümkündür.
Yazının başında anne baba sanatkardır demiştim.
Bizler bir sanatkarsak çocuklarımızda bizim eserimiz ise onları muhteşem bir sanat eserine dönüştürmek yada dönüştürememek de bizim elimizde.
Muhteşem eserlere imza atmamız ümidiyle...
Kalın Sağlıcakla..
Tülin Aşkın