Referandum yazmak var şimdilerde değil mi? Farklı okumalar, alınan, alınmayan, görülmeyen mesajlar… Korkular, ümitler… Zafer naraları… Galiptir bu yolda mağlup nidaları… ben de inatla bundan sonrasına, daha önceden yazdığım gibi, değineceğim. Evet sonucu elbet mühim yapısal değişiklikleri getirecek. Fakat acaba yönetim üslubunda bir şeyler değişecek mi?
Particilik tutumu daha mı, kavi bir hal alacak? Cumhurun başı, parti genel başkanı gibi mi yoksa seksen milyonun temsilcisi gibi mi davranacak? Sadece icraat temelli siyaset mi güdülecek? Devlet ve millet bütünleşmesini tarihsel perspektiften nasıl okuyacağız artık? Ülke sosyolojisi gene nesebi gayri sahih liberal teranelerle mi okunacak? Dil ve kimlik konusunda; tarih, nasıl, hangi üslup ve icraatlarla kodlanacak milletin dimağına? Televizyon dizileriyle bir şuur operasyonu varsa, bundan bir sonuç çıkmayacağını, uzun vadede, aklıselim bilir.
Kaç kilometre yol, kaç kilometre köprü ile mi millilik resmi çizeceğiz? Bunlara karşıymışım gibi algılanmasın. Ama üslubumuz hâlâ böyle mi olacak?
Ya eğitim, kültür ve sanat… Seçim müzikleriyle mi? Daha çok derslikle mi? Daha çok öğretmenle mi? Nedir hikayemiz bunda sonra?
Ben bundan sonraki hikayenin tarih perspektifi ile hukuk, eğitim, sağlık, kültür gibi alanlarda rakik bir üslup ile ilmek ilmek işlenmesi gerektiğini düşünüyorum. Tarih ve lisan… Bu dönemde çok önemli iki silahımız. Okullarımızda Kutadgu Biligler, Divan-ı Hikmetler, Orhun Abideleri künhüne vakıf şuurlu uzmanlarca talebelerimize sunulacak mı? Türkçe hak ettiği değeri gençlerimizin lisanında bulacak mı?
Çok tünel, köprü ve yol yaparız beyler. Dili ve tarihi kaybettik mi, geçecek yolumuz, nefes alacak yurt bulamayabiliriz. Evet demek kolay demiştim bir yazımda. Evet dedik. Şimdi seyrediyoruz. Kalemler elde tabi ki. Muhabbetle…
