TECRÜBE “BAZEN” ENGELDİR

Tecrübe,” bazen” ilerlemeye en büyük engeldir.
Bunu siyasette, ticarette, sporda velhasıl hemen her alanda görüyoruz. İlerlemek ve büyük atılım yapmak tecrübeli insanların değil, kendisi ya da ruhu genç insanların işidir.  
Açıkçası İstanbul’u fetheden kişi, görmüş geçirmiş, birçok başarı ve başarısızlık yaşamış “ihtiyatlı” biri olsaydı asla Fatih olamazdı.
İstanbul’u ancak 20’li yaşlarda “öğrenilmiş çaresizliği” bulunmayan deli dolu bir yiğit fethedebilirdi.  
Biliyor musunuz, Türkiye’de cep telefonu piyasasına girme teklifi ilk olarak Koç grubuna sunulmuş?
Onlar da gerekli Ar-Ge çalışmalarından sonra şöyle bir sonuca ulaşmışlar:  
“ Türkiye’de cep telefonunu en fazla birkaç yüz bin kişi kullanır. O yüzden böyle bir piyasaya girmeye gerek yok. “
Evet.
Sonucu görüyoruz. Cep telefonu piyasasının ne durumda olduğunu söylememe gerek yok. 
Bu piyasaya Koç grubundan çok daha tecrübesiz olan Karamehmetler girip şaha kalkmışlardı.  
Sporda da öyledir.
Fatih Terim Galatasaray’daki en büyük başarılarını en tecrübesiz zamanında elde etti. Sonraları birkaç kez Cimbom’un başına geçse de ilk başarıyı asla yakalayamadı.  
Siyasette de bunu açıkça görüyoruz.
Cumhurbaşkanı Erdoğan Türk siyasetinde daha önce hiçbir liderin vermediği sınavları verdi. Ve bunlarla mücadele ederken daha önce yürünmüş, denenmiş yollardan gitmedi.  
17-25 Aralık kumpasında da 15 Temmuz darbe girişiminde de kendisinden önceki liderlerden farklı bir tavır takındı.
Neydi o tavır?  
Geri çekilip sürecin nereye gideceğini görmek değil, sürece dahil olup inisiyatifi ele geçirmekti. 
Belki Cumhurbaşkanı Erdoğan örneğine şöyle diyebilirsiniz:
Ama Erdoğan kendisinden önce Menderes, Özal ve Erbakan’a neler yapıldığını gördü de o tecrübeyle bu direnişi gösterdi. 
Evet, ama yine de Erdoğan ülkede kendisinden önceki sağduyulu liderlerin denemediği yöntemlerle ayakta durdu.  
Bütün bu örnekler gösteriyor ki yeni ve güzel bir şey yapmak için her zaman tecrübeye ve tecrübeli insanlara ihtiyaç yok.
Hatta bu tecrübe ve tecrübeli insanlar bazen ilerlemeye en büyük engel teşkil ederler.  
O yüzden bir iş yaparken “bazen” zihnimizdeki acı tecrübeleri, “bazen” de yanımızdaki ve hatta önümüzdeki tecrübelileri de aşıp geçmek gerekir. 
Bu konuyla ilgili olarak Mehmet Alagaş’ın “yol mu kapalı, göz mü kapalı” adlı yazısını internetten bulup okumanızı öneririm.