Sabah uyandığımızda ilk işimiz sosyal medya hesabımızı kontrol etmek değil de sağlıklı olarak yeni bir güne merhaba demenin mutluluğu olursa,kahvaltı sofrasında ne eksik acaba diye düşünmektense ailemizle muhabbetin tadını çıkartırsak, elbiselerimizi seçerken kimlerin beğeneceğinin kaygısını taşımaktansa bize yakışanı tercih edersek, aynada kendimize bakarken burnumuzun büyüklüğü yerine gözlerimizin güzelliğini görürsek, evden çıkarken yine mi okula veya işe diye başlayan şikayetler yerine ‘’Allahaısmarladık’’ diyebildiğimiz bir ailemiz olduğuna şükredersek, kapıda karşılaştığımız komşumuza yüz çevirmeyip selam verirsek, bindiğimiz otobüste kaptığımız koltukta gözlerimizi kapatmak veya telefonumuzla ilgilenir gibi yapmak yerine etrafımızda yer vereceğimiz yaşlı, engelli, hamile vs. birini ararsak,kendi aracımızla trafikteyken en kısa ve hızlı yoldan gitmenin planlarını kurmaktansa başkalarının da haklarına riayet edersek, yolda yürürken kaldırımdaki bir çalının yanından geçip gitmektense o çalıyı kaldırımdan çekersek, yüzümüzü asmak yerine tebessümü eksik etmezsek, sıra beklerken birilerini aşıp öne geçmenin uyanıklık değil hakka tecavüz olduğunu bilirsek, insanlara omuz atmak yerine yol vermenin korkaklık değil erdem olduğunu bilirsek, ortak paydalarda buluşmanın çatışmaktan daha kolay olduğunun idrakinde olursak, ortak mekanlarımızı nasıl görmek istiyorsak öyle bırakabilirsek, kullandığımız alanları hor kullanmayıp evimiz olarak algılayabilirsek, herkesi bizim gibi düşünmeye zorlamaktansa her fikre saygı duyarsak, her zaman konuşmak yerine karşıdakini de dinleyip hak verirsek, kişiliklerle alay etmeyip herkesin özel olduğunu kabul edersek, biriktirmek yerine paylaşırsak, kavga etmek yerine barışırsak, kıskanmak yerine gıpta edersek,üşenmek yerine çalışırsak,hakaret etmektense eleştirmeyi tercih edersek, çözümsüzlük içinde kıvranmaktansa çözüm odaklı olursak, keşkeleri bırakıp inşallahları konuşursak, dikene dokunmaktansa gülü koklarsak, ağlatmaktansa güldürürsek, senin olmayanların hayalini kurmak yerine sahip olduklarımızın değerini bilirsek, kendimiz için değil de başkaları için de yaşamayı becerebilirsek, hep örnek almaktansa örnek olmaya çalışırsak, alkışlayan değil alkışlanan olmanın hayalini kurarsak, nefsimize köle olmaktansa fabrika ayarlarımıza dönersek hayat bir başka haz verir insana…
Aman boşver demeyip denemeye mi çalışsak acaba!!!